قـربـان تـو و محـکـمۀ عـذر پـذیـرت            قربـان تو و لطف و مَبـرّات کـثـیرت

ای حجّت حق، درگـذر از بندۀ زارت            حالا که پشیمان شده این عبد حقـیرت

خالی شده پیمانۀ ما " أوْفِ لَـنَا الْکَـیْل"            ای یوسف زهرا نظری کن به فقیرت

هر لحـظۀ ما پر شده از عطر دعایت            الحق که تو هستی همه دَم، فاطمه سیرت

هر جا که رسیدیم فقـط مدح تو گفـتیم            بگـذار بمانیم هـمـان مـعـرکه گـیـرت

"هرکس به کسی نازد و ما هم به تو نازیم"            دلخوش به توأیم و همه هستیم اسیرت

گفـتـیـم بـیـا روضـۀ عـبـاس گـرفـتـیم            شاید که سوی خیمۀ ما خورد مسیرت

ای مـادر عـباس اجـازه بـده یک بیت            ما روضه بخوانیم از آن کوه بصیرت

بی‌دست و پُر از تـیر ز بـالای بلـندی            افـتـاد زمـیـن اُمّ بـنـین، مـاه مـنـیـرت